Ik zie schapen

Een verrassend zicht op de Coupure deze week. Schaapjes nemen vrolijk het werk van de grasmaaiers over.

Avondshoppen in Brussel en Gent

Stip aan in je agenda: donderdag 30 september en donderdag 7 oktober. Dan pakken de handelaars van de Brusselse bovenstad en de kuip van Gent uit met een unieke shopbelevenis.

Brussel

Op donderdag 30 september wordt de buurt rond de Louizalaan en de Naamsepoort van 18u30 uur tot 22.30 uur omgevormd tot een ‘late night shopping district’. Zowat driehonderd handelszaken halen voor één avond deejays, expo’s, ontwerpers en kunstenaars in huis, naar het beeld van de Vogue Fashion Celebration Night in New York, Madrid en Parijs.

Surf naar www.louisenight.be voor info en uitnodigingen en ga lekker nazomeren in de luxewijk van de Brusselse bovenstad.

Gent

Ook in Gent vindt er voor de eerste keer een grootse avondshopping plaats in samenwerking met het Gent Festival van Vlaanderen. Professionele muzikanten en studenten aan het conservatorium zorgen er op donderdag 7 oktober voor sfeer in winkels en straten. Ook andere activiteiten, waaronder Swishing (een ruilbeurs voor kleren), worden georganiseerd. Neem zeker eens een kijkje op www.gentverwent.be


bron: weekenknack.be


Weer een reden om geld uit te geven, verdoeme toch!

Gent wachtte

Op het Sint-Pietersplein in Gent hebben zeker 15.000 mensen de Senegalese wereldster Youssou N'Dour zien optreden op de Wachtnacht. Met dat initiatief roepen de stad Gent, De Tijd Loopt en de noordzuidbeweging in ons land op om de Millenniumdoenstellingen te realiseren. Van die goede voornemens om de armoede aan te pakken is volgens de initiatiefnemers nog niet veel in huis gekomen.

In 2000 hebben alle lidstaten van de Verenigde Naties acht concrete doelstellingen ondertekend om de armoede in de wereld tegen 2015 te halveren. Maar om die Millenniumdoelstellingen nog te halen, moeten de politici dringend in actie schieten, zeggen de organisatoren.

Het ngo-collectief "2015 De Tijd Loopt" organiseerde daarom vandaag de Wachtnacht. Grote en kleinere organisaties waren vertegenwoordigd op het Sint-Pietersplein. Er waren optredens van Tom Dice, Stef Kamil Carlens, Stromae en Luc De Vos. Maar vooral voor de Senegalese wereldster Youssou N'Dour was er veel volk komen opdagen.

Deze middag werd er een videoboodschap opgenomen met duizenden aanwezige mensen. Die boodschap wordt opgestuurd naar New York, waar over enkele dagen een VN-top over de Millenniumdoelstellingen begint.

bron: deredactie.be

Ik en 14.999 andere mensen waren erbij!

Greece - summer 2010

Terug van weggeweest. Dringend tijd om mijn blog wat up to date te brengen! De voorbije 2 maanden waren rijkelijk gevuld met opgraven, eten, drinken, island-hoppen, nog meer eten en drinken, bibliotheken en ... eten en drinken!

Eerste halte: Sissi in Kreta. Nostalgie bracht me terug naar deze schitterende site en ook deze keer werd ik niet teleurgesteld! Hoewel we allen blijkbaar ouder aan het worden zijn (lees: opvallend minder marginale braspartijen), kan ik opnieuw terugblikken op fantastische herinneringen. Hieronder enkele sfeerbeeldjes:

National Geographic kwam filmen.

Mijn zone, altijd dolle pret ;-)

Marco geeft me duidelijk een uitleg die ik niet begrijp

Julie, Sandra, ik en Naëli

Tja ...
een van de werkmannen wou met me dansen

Kijk lang genoeg naar deze foto :)

Voorbereidingen van de sangria-party (en reeds in de olie!). Het begon als een bescheiden initiatief bij wijze van afscheid voor Amalia. Het ontaardde in een heuse beach party voor het hele team. 60l sangria voor een 40-tal mensen.

De emmers waren leeg.

Ons hotel. Wie zou zeggen dat deze plaats vol muggen en kakkerlakken zat.

Antwerpse modeacademie showt

Eindelijk, het is weer zover: de modeshow van de Antwerpse modeacademie! Net als ieder jaar bemachtig ik mijn plaatsje in dit felbegeerde en onovertroffen defilé.

Hieronder enkele sfeerbeeldjes van mijn favoriete ontwerpers van dit jaar. (foto's: De Redactie en Weekend Knack).

Matthieu Thouvenot, laatstejaarsstudent, "Death in a pink cloak"

De vlammende collectie van Pierre-Antoine Vettorello was een streling voor het oog. "Light me up", yes indeed!

Nathalie Fordeyn met "A drummer in a tree"

Kenda Kodaira, 3de jaar, maakt een statement met haar etnische kostuums rond het thema "Burqa"

Judith Thomas, laatstejaar. Misschien niet heel vernieuwend maar ze slaagt er met haar collectie "Kind, zieh dich warm an" wel in om de naar mijn mening meest esthetische collectie ineen te timmeren en mij op slag zin te doen krijgen in een warme chocolademelk voor de open haard. En dat in de zomer!

Johan Arkesson laat zijn manvolk het publiek trakteren met een plantje. "To her". Mooi gezegd!

Η Ελλάδα

Griekenland, het is me wat!

Het leven gaat hier zijn gewone gangetje. Ook al waren de protestacties maar een zucht van mijn verblijfplaats verwijderd, de Grieken flaneren de kapotgeslagen ruiten alweer voorbij, als hoorde het bij een deel van het decor. Enkel de bank waar 3 doden gevallen zijn door toedoen van enkele anarchisten, is niet naast te kijken. Het voetpad voor de bank ligt bezaaid met bloemen, massa’s knuffelbeertjes, foto’s, teksten … en mensen houden er halt. Alsof dit de enige plaats is waar ze even stilstaan bij alles wat in hun land gaande is.


Eerlijk waar, ik ben “puzzled” hoe weinig er te merken is van de put waar dit land zich in bevindt. Hoewel … sommige gewoontes drukken me toch wel met de neus op de realiteit. Mijn eerste indruk is: is er iemand in Griekenland die moet werken? ’s Ochtends vroeg is het hier beduidend kalm, onze hectische ochtendspits is de hel in vergelijking met wat hier maar gaande is. De rest van de dag flaneren de Grieken rond met een hele designerwinkel om het lijf en zippen ze naarstig van een Griekse koffie (zeg nooit een Turkse zoals ik in het verleden pijnlijk genoeg eens deed) op een van de talloze overladen volle terrasjes. De werklozen blijven hier duidelijk niet binnen zitten knarsetanden. Tweede indruk: die mensen gaan NIET vooruit. Misschien is het mijn opgejaagde Belgische origine maar ik heb een duidelijk doel voor ogen als ik ergens heen wandel. Zelfs met mijn onduidelijke mappy-kaartjes beweeg ik mij voort met de lichtsnelheid in vergelijking met deze lieden. De omgekeerde wereld: de Grieken zijn toeristen in eigen land … je weet wel, van die soort waar je subtiel probeert voorbij te geraken en dan prompt tegenaan botst omdat de persoon in kwestie ineens beslist even stil te staan bij hoe schoon het leven wel niet is (of bij die Gucci-zonnebril in de vitrine)!

Probeer eens de bus te nemen in Griekenland. Waarlijk, ik raad het u aan, een avontuur gegarandeerd! Geen openstaande deuren en gaten in de vloer zoals bij de Turkse bussen maar inefficiëntie op en top. Ik moest in een van de buitenwijken van Athena zijn om aldaar een vergadering met een prof hydrologie bij te wonen. Niet bij de deur dus, enige oplossing was de bus. Opstappen aan de halte ‘akadimias’, afstappen aan ‘Zografou 7’. Ok, dit kan mijn verstand aan … ware het niet dat ik er een halve dag excursie opzitten had alvorens de vertrekhalte en de juiste lijn te kunnen lokaliseren. ‘Akadimias’ is een lange boulevard en het was gissen waar ergens de bushalte lag. Maar goed, dit geslaagd zijnde, is de volgende stap: een tijdstabel (mijn aard fluistert me in nooit te laat te zijn, zeker niet voor professionele afspraken). Haha, dit heb ik nog niet gezien: helemaal onderaan het bord stond in mini Griekse letters ‘elke 20-25 min’ gedrukt. Wanneer dat juist is, ook daar heb ik het raden naar. Ticket? “No not buss, you go there”: een loket (of iets dat er op lijkt) met vooraan een groot bord ‘closed’. Ik er toch maar naartoe … wishfull thinking maar je weet nooit dat de ambtenaar in kwestie de impulsieve ingeving kreeg een siesta te nemen. Wel wel, ik moet helderziende worden, daar zat de brave meneer … zijn vinger- en teennagels te tellen. Of ik een ticket kan kopen? Natuurlijk, geen enkel probleem!


Het is ook verbazend hoe weinig Grieken daadwerkelijk Engels spreken, en dat geldt zelfs voor veel jonge mensen. Akkoord, Vlaams is ook niet de meest gesproken taal ter wereld maar je kan er toch tenminste een zebra-hamburger in Zuid-Afrika mee bestellen. Grieks tja, super taal, begrijp mij niet verkeerd (ik ploeter me niet voor niets iedere maandag door de avondles) maar het is misschien toch niet de meest utilitaire taal op onze aardbol. Geen zebra-hamburgers voor Grieken in Zuid-Afrika!
Ook al heb ik de overduidelijke looks van een noorderling, toch wordt ik continu aangesproken in het Grieks. Ik probeer hakkelend te antwoorden … en wanneer ik er niet meer uitgeraak en stamel ‘sygnomi, den katalaveno’ (excuseer, ik begrijp het niet), besluiten ze meestal toch naarstig hun zin af te maken. De goden zullen wel simultaan vertalen. Deze voormiddag was daar een staaltje van. Ik heb 3 uur zitten wachten op de Hellenic Military Geographical Service. Na een kruistocht door kleine straatjes (waarover later meer), kwam ik aan bij een groot, indrukwekkend gebouw, een leger waardig. Waar moest ik zijn? In een benepen lokaal vol véél te dikke manwijven in uniform (waarom toch altijd??) en tientallen andere Grieken die ineens de diepe noodzaak moeten gevoeld hebben om een topografische kaart of luchtfoto van een bepaald gebied te bestellen. Eerste impressie: het zijn misschien allemaal wetenschappers? Mooi niet, Jan met de pet, waarschijnlijk op queeste om hun overbuur te chanteren met het illegale zwembad dat deze laatste net gegraven had. Er was niets in het Engels, geen formulier en ook de legionairen waren de taal niet kundig. Of ik Frans kon, dat kon de mens in kwestie beter. Ja, dat lukt wel… maar toen de arme man voor me niet verder raakte dan ‘oui’ ‘tu veux … carte’ besloot hij radicaal terug naar het Grieks te gaan. Na 3 uur eindelijk aan de kassa (lees: toonbank met een overduidelijke lesbisch wezen achter, ik heb echt geen vooroordelen maar soms denk je toch: Komaan!) en ook daar werd de vaste woordenschat bovengehaald: ‘you wait’, ‘you go there’, …

Mijn wandeling naar daar en terug was ook een ware streling voor het oog. Ik dacht onderweg nog wel wat geld af te halen maar daar ben ik dus niet in geslaagd. Bankautomaat, nee, nooit van gehoord. Het meest hilarische waren 2 straten die genoemd waren naar de God van de geneeskunde en Hippokratos, de beroemdste geneeskundige aller tijden. Normaal zou je daar toch een ziekenhuis verwachten? Misschien heb ik erover gekeken? Waarschijnlijk is dat laatste wel mogelijk … ik vond een apotheek van 4m² … yep, gesloten! En nog iets dat ik u niet wil onthouden: een afvalcontainer waar “Kathari Athini” (=proper Athene) op geschreven stond, en die werkelijk uitpuilde van de vuilzakken. Een mens heeft toch altijd zijn camera mee op de verkeerde momenten.

Alvorens ik iemand al te hard voor het hoofd stoot, mijn excuses voor mijn sarcastische blik op het Griekse leven. Niet getreurd, Griekenland blijft voor mij dé plek op aarde, het is er niet alleen prachtig maar de mensen zijn er ondanks bovenstaande gebreken bijzonder vriendelijk en behulpzaam … of misschien zit mijn blonde haardos daar voor iets tussen.
Neen waarlijk, ik strijk hier niet voor niets bijna ieder jaar neder. Allen daarheen en laat u verassen!

Is "Sex and the city 2"-poster slechtste ooit?

Einde mei vindt de wereldpremière plaats van "Sex and the city 2". De promotiecampagne loopt intussen volop en afgelopen weekend werd de officiële affiche voorgesteld. Maar het resultaat is beangstigend slecht. In Amerikaanse media wordt luidop de vraag gesteld of dit wel eens de slechtste filmaffiche ooit zou kunnen zijn.

En dan gaat het niet alleen over de opvallende verjongingskuur die de actrices ondergaan hebben. Er zou 20 jaar van hun leeftijd gefotoshopt zijn, waardoor vooral Kim Cattrall bijna onherkenbaar geworden is. Ze lijkt zelfs met veel verbeelding nauwelijks op een jonge versie van zichzelf.

Maar er is meer aan de hand. De ogen van Sarah Jessica Parker staan te dicht bij elkaar en haar schaduwbeen lijkt groter dan haar zichtbare been. Parker lijkt uitbundig te dansen, maar waar is haar rechterarm dan? De elleboog van Kim Cattrall is zo puntig dat er wellicht mee geschreven kan worden.

Een van de benen van Kristin Davis is schaduwgewijs zichtbaar, maar verdwijnt in het zand. En zijn haar borsten echt zo groot? De pose van Cynthia Nixon is erg onnatuurlijk met benen en voeten recht vooruit, terwijl haar bovenlichaam schuin gedraaid is. Het lijkt alsof er 2 verschillende foto's gebruikt werden. Zelfs de wolken kregen een opmerkelijke fotoshop. De foto geeft ten slotte geen geheel weer, maar is duidelijk het gevolg van (slecht) plakwerk van 4 verschillende fotoshoots.

De vraag die men zich nu dan ook stelt is: welke clowns hebben dit werkstuk afgeleverd? In ieder geval heeft de film opnieuw de nodige publiciteit, zij het dit keer in weinig fraaie zin.

De filmaffiche kan u hier in zijn totaliteit bekijken:

http://www.ropeofsilicon.com/Images/whitespace.gif

Bron: de redactie

Stars & Models - Internationaal Fotofestival Knokke

Yow!

This is my camera & me

Ster van de tentoonstelling: Tim Walker. Deze uit Londen afkomstige fotograaf is een werkelijk genie die de werkelijkheid net iets anders voorstelt dan ze is ... en toch komt er geen fotoshop bij kijken.

Niet slecht voor een modefotograaf, me dunkt!

Enjoy!

Otis ferry and his foxhounds

Pastel cats

Siobhan Finnigan

Zijn stokpaardje: een stalen ros ...

... en een schamele poging zijn foto te evenaren.

Me going to Greece

Een voiture naar mijn hart

Er hangt zo'n slak aan mijn deurklink. Jos is de naam.

Olga Sherer

----------------------------------------------------------------

Afgesloten met een zonnige lunch op het strand en een kreeft-rode snuit!

Mmmmiauwkes

Mijn goede daad van vandaag:

steunend lid geworden van het Gentse dierenasiel.


Gun die arme sloebers ook jullie centjes, ze hebben het hard nodig!

http://www.dierenasielgent.be/


Bedankt!

Ik was een pompoen … een magere!

Een zeker ironie is mij niet vreemd…. Maar het volgende heeft zelfs mij met enige verstomming geslagen! Een raadseltje: indien je mij met een groente zou moeten vergelijken, welke zou je dan kiezen? Een wortel … ok … een prei … mja … een boon? .. yep, dat gaat er ook nog door … maar een pompoen? Misschien toch niet direct :).

Niettemin, alia iacta est, geen weg terug, het werd een pompoen.

Naar welke vreemde aanleiding deel ik jullie dit mede? Wel, een tweetal weken geleden ben ik met Anke, een vriendin met wie ik al veel raki heb laten vloeien, een stapje in de wereld gaan zetten naar … het verre en exotische Tongerlo-city. Betere plaatsen om uw zondag door te brengen zou je misschien denken? Fout, het werd een bijzonder aangename dag die we doorbrachten met slechts een dun likje verf over ons velleke. Een kennis van Anke is fotografe en zat reeds lang met een idee in het hoofd: ze wou een project maken over ecologisch omgaan met voedsel. Eet minder vlees, eet seizoensgebonden groenten, etc.

Dit verhaal riekt naar nog meer ironie: voor we naar de shoot gingen, zaten Anke en ik met het idee dat de shoot effectief over vegetarisch eten ging … en wat had Kim tussen haar boterhammeken liggen? Yep, vettige salami! Het angstzweet brak me even uit. Ik stelde mij al een woeste meute geitenwollensokkers voor die mij hysterisch zouden bekogelen met wortelen, asperges, etensresten die in hun dreadlocks(/mobiele compostbak) waren blijven steken, etc.

Maar godzijdank, er werd pizza gegeten. Ecologisch … ;)

De resultaten en mijn fantastische prestatie als pompoen, worden uiteraard op mijn blog gepost van zodra ik de foto's doorgestuurd krijg. In afwachting, zie hier enkele sfeerbeeldjes!