zaterdag 29 januari 2011

My new roomie: Pavlov

And he's a total hottie! See for yourself!












Belgium becomes world champion in government formation



WANNEER ?
donderdag 17 februari om 20:00 - 18 februari om 0:00

WAAR ? GENT St.-Jacobs


Steun onze heldhaftige politici in de mythische wereldrecordpoging regeringsvormen.

http://www.youtube.com/watch?v=qnqkPjoqrUY

Vier mee ! Samen aftellen !
...
Groot Volksfeest - Donderdag 17 februari 2011 - Gent, St.-Jacobs

Het wereldkampioenschap wenkt voor Europees recordhouder België. Na het nationale record regeringsvormen (194 dagen) moest op 7 januari 2011 ook het Europese eraan geloven. Het wereldrecord, vandaag nog in het bezit van de huidige Irakese regering (249 dagen), komt nu in het vizier. Het komt erop neer dat de Belgen de onderhandelingen over 17 februari moeten kunnen tillen.

Steun deze ludieke actie die ten allen tijde volledig los staat van enige partijpolitieke, ideologische of filosofische voorkeur.

********************************************************

Appuyons nos leaders héroiques dans leur tentative de battre le record mondial mythique de formation de gouvernement.

Fêtons cela ensemble ! Décomptons le nombre de jours !

Grande fête populaire - Jeudi le 17 février 2011 - Gand, St.-Jacobs

La Belgique, avec son record Européen de formations de gouvernement, est aujourd'hui très proche de devenir le champion du monde: le pays n'a jamais vécu aussi longtemps sans gouvernement. Après l'écrasement du record national (194 jours), tous les records Européens ont éré battus le jour du 7 janvier 2011. Le record mondial, qui est maintenant possédé par le gouvernement Irakien actuel (249 jours), est de plus en plus à portée de main. L’impératif pour les Belges est donc de prolonger les négociations au delà du 17 février.

Supporte cette campagne ludique non affiliée à une préférence politique, idéologique ni philosophique.

********************************************************

Support our heroic politicians in their attempt to break the mythical world record for the longest coalition talks.

This calls for a celebration! Let's count the days together !

We're having a big party - Thursday 17 February 2011 - Ghent, St.-Jacobs

The world title is within reach for European record-holder Belgium. Already having broken its own 194 day national record for the longest coalition talks, the European record was beaten too, on the date of 7 January 2011. The world record, currently held by the present Iraqi government (249 days), is getting in sight. To get there, the Belgians will need to continue negotiations beyond the 17th of February.

Support this frivolous campaign, which is unrelated to any political, ideological, or philosophical inclination.


woensdag 12 januari 2011

San Antonio



Als iemand het ooit in zijn hoofd krijgt om naar San Antonio te gaan, het Riverwalk Plaza Hotel is zeker een aanrader.


De Riverwalk. Een fake (hoe kan het ook anders in Amerika) rivier die door downtown San Antonio kronkelt. Heel gezellig ... als er water in staat natuurlijk. Dankzij mijn afgelaste vluchten kon ik het alsnog bewonderen.

Riverwalk


San Antonio: a quest for healthy food

Ah, look, civilization!

Gelukkig waren de glazen water ook drie keer zo groot...

En de koekjes ook ...

Huh?



Aaaaah, look, fruit and it's real !

San Antonio: Market Square




Het Mexicaanse gedeelte van San Antonio: heerlijke kitch en margerita's. Proost!

Opgeluisterd door enkele sfeerbeelden van Irene:




The best shit we got there!



Ik, Paula en Irene



Ik ben nog een keer terug gegaan voor mijn fameuze hoed en enkele kiekjes bij daglicht.






Impressions of San Antonio







Tjielp






San Antonio






Don't mess with Texas


Beste zielen,

Als u het ooit in uw bolletje krijgt om naar het verre Texas af te reizen, wees voorbereid en knoop de slogan die overal in het straatbeeld te zien is, goed achter uw edele oren: Don’t mess with Texas!

Ik heb zowaar de grote vergissing begaan dit wel te doen. Van de eerste seconde dat ik de Texaanse bodem met mijn poezele voetjes beroerde, wou ik het meteen weer verlaten. Alles maar dan ook alles aan dit land ging me tegen. Na een paar dagen congres en gesakker, was ik klaar om opnieuw huiswaarts te keren, naar het fantastische België. Jawel, u leest het goed, het fantastische België. Volgende keer als u negatieve berichten hoort over onze talloze bemiddelaars, regeringen van lopende zaken en hypocriet grijnzende premiers van lopende zaken, hou dan goed in gedachten dat wij ten minste niet moeten discussiëren over openbare schietpartijen en over een krankzinnige wapenwet die we misschien toch maar eens moeten aanpassen. We hoeven ook niet te palaveren over waarom walvissen opeens besloten hebben landdieren te worden en sindsdien het hele land onveilig maken met hun omvang. Waarom gezondheid blijkbaar geen individueel recht is maar evenredig is met een vette bankrekening. Waarom mensen ecologisch geen greintje besef hebben. Waarom mensen zich superieur voelen ten opzichte van anderen terwijl hun land aan de rand van de afgrond hangt te bengelen.

Dit is Amerika.

Het begon met mijn bewogen zoektocht naar fruit in downtown San Antonio. Alle groceries stores afgedweild … niets, behalve – en ik zweer op mijn kinderzieltje, dit is echt niet gelogen – vals fruit! Later ben ik op een paar bananen en rotte appels gebotst voor een dollar het stuk, blijkbaar is fruit hier echt een apart stukje voedsel.

De zoektocht naar ander gezond eten, bleek ook een hele opdracht te zijn. Alles maar dan ook alles wat je hier voorgeschoteld krijgt, is driemaal de grootte van wat je in België krijgt … behalve het gezond eten uiteraard, dat blijft een minieme portie. U loopt immers de kans ten onder te gaan aan hypervitaminose, nee nee, gezondheid houden de Texanen hoog in het vaandel. Resultaat: iedere avond met een motilium als nachtmutsje mijn bed in, dit kan mijn gestel niet aan.

Zondag begonnen enkele geruchten de ronde te doen over een blizard die het luchtruim onveilig zou maken. De luchthaven van Atlanta lag plat en het lieverdje was verder op weg naar New York, om daar op exact hetzelfde moment toe te komen als ik mijn transfer moest maken. Angstvallig hield ik de status van mijn vlucht bij en dinsdag viel het verdict: een rood kotteke met de gevleugelde woorden “Cancelled” in. Na veel vijven en zessen, mocht ik aansluiten bij een andere vlucht via Atlanta. Ok, alles leek in orde. Valies gemaakt, taxi gebeld en daar ging ik, 10h00 AM, on my way to the airport. Terwijl ik San Antonio buitenreed, grinnikte ik in mijn vuistjes: “Goodbye, San Antonio, unlike the Terminator, I won’t be back, mwoehahahaha.”

11h10 Ik staar naar de ingang van mijn hotel en zeg met een grimas alsof ik Pieter Decrem met 10 citroenen in de mond ben: “Can I book another night please?”.

Uit wraak besluit ik een anti-Amerikaanse activiteit te ondernemen: de (uiteraard lege) fitness van het hotel uittesten. Ook daar kreeg ik ferm op mijn doos. Toen ik vol goede moed de loopband op een “quick start” probeerde te zetten, hoorde ik een eigenaardig gekletter. Verdacht gekletter. Verdacht luider wordend gekletter. BOEM. Ik kreeg zowaar een stroomstoot door mijn lijf die op slag het appartement van mijn Oekraïense vrienden een maand onbruikbaar zou maken.

Ok, I give up, Texas. Vanavond kruip ik voor mijn super-de-luxe, niet verdacht kletterend tv-toestel, met 2 zakken pretzels (dat smijten zie hier naar je hoofd, willen of niet) en een vet stuk pumpkin cake. Het aanbod: lastige bruiden, hollywood vrouwen, reclame, reclame en nog eens reclame.

Ik sluit deze post gaarne af met een dankwoordje aan God. God bless Texas, God bless Amerika. I ask for forgiveness. I will never mess with Texas again.


Ik heb zelfs een cowboyhoed gekocht, that’s a nice girl, right?