Beste zielen,
Als u het ooit in uw bolletje krijgt om naar het verre Texas af te reizen, wees voorbereid en knoop de slogan die overal in het straatbeeld te zien is, goed achter uw edele oren: Don’t mess with Texas!
Ik heb zowaar de grote vergissing begaan dit wel te doen. Van de eerste seconde dat ik de Texaanse bodem met mijn poezele voetjes beroerde, wou ik het meteen weer verlaten. Alles maar dan ook alles aan dit land ging me tegen. Na een paar dagen congres en gesakker, was ik klaar om opnieuw huiswaarts te keren, naar het fantastische België. Jawel, u leest het goed, het fantastische België. Volgende keer als u negatieve berichten hoort over onze talloze bemiddelaars, regeringen van lopende zaken en hypocriet grijnzende premiers van lopende zaken, hou dan goed in gedachten dat wij ten minste niet moeten discussiëren over openbare schietpartijen en over een krankzinnige wapenwet die we misschien toch maar eens moeten aanpassen. We hoeven ook niet te palaveren over waarom walvissen opeens besloten hebben landdieren te worden en sindsdien het hele land onveilig maken met hun omvang. Waarom gezondheid blijkbaar geen individueel recht is maar evenredig is met een vette bankrekening. Waarom mensen ecologisch geen greintje besef hebben. Waarom mensen zich superieur voelen ten opzichte van anderen terwijl hun land aan de rand van de afgrond hangt te bengelen.
Dit is Amerika.
Het begon met mijn bewogen zoektocht naar fruit in downtown San Antonio. Alle groceries stores afgedweild … niets, behalve – en ik zweer op mijn kinderzieltje, dit is echt niet gelogen – vals fruit! Later ben ik op een paar bananen en rotte appels gebotst voor een dollar het stuk, blijkbaar is fruit hier echt een apart stukje voedsel.
De zoektocht naar ander gezond eten, bleek ook een hele opdracht te zijn. Alles maar dan ook alles wat je hier voorgeschoteld krijgt, is driemaal de grootte van wat je in België krijgt … behalve het gezond eten uiteraard, dat blijft een minieme portie. U loopt immers de kans ten onder te gaan aan hypervitaminose, nee nee, gezondheid houden de Texanen hoog in het vaandel. Resultaat: iedere avond met een motilium als nachtmutsje mijn bed in, dit kan mijn gestel niet aan.
Zondag begonnen enkele geruchten de ronde te doen over een blizard die het luchtruim onveilig zou maken. De luchthaven van Atlanta lag plat en het lieverdje was verder op weg naar New York, om daar op exact hetzelfde moment toe te komen als ik mijn transfer moest maken. Angstvallig hield ik de status van mijn vlucht bij en dinsdag viel het verdict: een rood kotteke met de gevleugelde woorden “Cancelled” in. Na veel vijven en zessen, mocht ik aansluiten bij een andere vlucht via Atlanta. Ok, alles leek in orde. Valies gemaakt, taxi gebeld en daar ging ik, 10h00 AM, on my way to the airport. Terwijl ik San Antonio buitenreed, grinnikte ik in mijn vuistjes: “Goodbye, San Antonio, unlike the Terminator, I won’t be back, mwoehahahaha.”
11h10 Ik staar naar de ingang van mijn hotel en zeg met een grimas alsof ik Pieter Decrem met 10 citroenen in de mond ben: “Can I book another night please?”.
Uit wraak besluit ik een anti-Amerikaanse activiteit te ondernemen: de (uiteraard lege) fitness van het hotel uittesten. Ook daar kreeg ik ferm op mijn doos. Toen ik vol goede moed de loopband op een “quick start” probeerde te zetten, hoorde ik een eigenaardig gekletter. Verdacht gekletter. Verdacht luider wordend gekletter. BOEM. Ik kreeg zowaar een stroomstoot door mijn lijf die op slag het appartement van mijn Oekraïense vrienden een maand onbruikbaar zou maken.
Ok, I give up, Texas. Vanavond kruip ik voor mijn super-de-luxe, niet verdacht kletterend tv-toestel, met 2 zakken pretzels (dat smijten zie hier naar je hoofd, willen of niet) en een vet stuk pumpkin cake. Het aanbod: lastige bruiden, hollywood vrouwen, reclame, reclame en nog eens reclame.
Ik sluit deze post gaarne af met een dankwoordje aan God. God bless Texas, God bless Amerika. I ask for forgiveness. I will never mess with Texas again.
Ik heb zelfs een cowboyhoed gekocht, that’s a nice girl, right?
Brussel ontvangt voor de eerste keer de gastronomische happening Gourmets et Vins. De culinaire beurs, van 26 tot 29 november in Brussels expo, zet het beste uit de Franse (en Europese) keuken in de kijker. Traditionele producten, culinaire nieuwigheden, het beste uit de inventieve keuken, topwijnen, gerenommeerde kookboeken… alles wat de foodie aanbelangt zal er gedurende drie dagen geëxposeerd worden. Je maakt kennis met de betere kazen, oliën, terrines, kaviaar, zalm, ganzelever, macarons, champagne, cognac... Eric Boschman, ’s werelds beste sommelier, komt er in hoogsteigen persoon tips geven over de harmonie van wijn in combinatie met zoetigheden. En er zijn animaties rond street food.
De Unesco heeft onlangs de Franse gastronomische maaltijd op de lijst van immaterieel werelderfgoed gezet. Reden genoeg om de culinaire art de vivire van onze zuiderburen eens van dichtbij mee te maken.
Gourmets et Vins. Van 26 tot en met 28 november 2010 in paleis 4 van Brussels Expo.
Bron: weekendknack.be
Het standbeeld dat aan Berlusconi werd uitgeleend door een museum dateert van 175 voor Christus, maar heeft toch de tijd vrij goed doorstaan. Alleen verloor Venus doorheen de tijden haar hand en moest Mars het niet alleen zonder hand, maar ook zonder penis stellen. "Waarom zien de beelden in China eruit als nieuw, terwijl die van ons armen en hoofden moeten missen?", zou Berlusconi gezegd hebben. Architect Mario Catalano werd gevraagd om de nodige "aanpassingen" te doen.
Catalano zorgde ervoor dat Mars een namaakhand en nieuwe penis kreeg. Venus kreeg een nephand. De aanpassingen werden aan de beelden gehecht door een magnetisch systeem, waardoor ze volgens de architect makkelijk terug weg te halen zijn. Experts van het ministerie van Cultuur werden bij het onderzoek betrokken om de lengte van de nieuwe penis te bepalen.
Oppositiewoordvoerder Matteo Orfini reageert verbolgen: "Dit is absolute waanzin. We zijn terug in de middeleeuwen toen zij die het land bestuurden deden wat ze wilden. Ook al zou het om een tijdelijke aanpassing gaan, dit is tegen elke internationale regelgeving betreffende kunstrestauratie." Orfini is ook niet te spreken over de kostprijs, zijnde 70.000 euro.
Het Italiaanse ministerie van Cultuur weigert voorlopig commentaar te geven. Bovendien is niet geheel duidelijk of Berlusconi zelf de opdracht gegeven heeft voor de uiteindelijke aanpassingen. Dat zou Catalano op eigen initiatief gedaan hebben. Berlusconi zou het eindresultaat wel kunnen pruimen en het beeld daarom terug hebben laten plaatsen in de ingang van zijn bureau in Rome.
Bron: deredactie.be
Schandelijk? Dan kent u premier Berlusconi ongetwijfeld nog niet! De wereld op zijn kop. In de Middeleeuwen werden penissen onder druk van de Katholieke Kerk afgehakt (auwtch mannen!) om er een vroom vijgenblad in de plaats te toveren. Ik zou sommige schuiven van sommige nachtkastjes van sommige wellustige bisschoppen wel eens willen gezien hebben. Maar nu, waarde moderne lieden, komt de grote Berlusconi op voor de rechten van ontmande beelden en gaan ze er de mannelijke trots weer aanplakken.
Berlusconi kennende zal de desbetreffende penis van een heel ander kaliber zijn dan de traditionele klassieke pietjes.
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Meanwhile in Paris, unwitting British wine shop owner Steven Spurrier (Alan Rickman) hopes to revive his own failing business by sponsoring a competition which will pit the traditional French powerhouse against the California upstarts. Little did Steven and Jim realize that they were both on course to change the history of wine forever.
"
