Een koppel uit de Amerikaanse staat Californië trof wel een zeer speciale gast aan toen ze na een lange werkdag thuiskwamen. Een beer was hun huis ingebroken en had in de koelkast een doos met chocolaatjes gevonden.
De beer was in de keuken de lekkernijen aan het verorberen, toen het koppel arriveerde. Ze belden meteen de hulpdiensten, maar de beer had het hazenpad al gekozen toen die toekwamen. Het dier had duidelijk zin in de chocolade, want de groenten in de koelkast waren vrolijk opzijgeschoven om de doos met 1kg chocolade te grijpen. De beer had zelfs nog iets te vieren, want de zoetekauw probeerde ook een fles champagne te openen. Die poging is helaas vruchteloos gebleven.
Ik ben een Iran-liefhebber maar wat ik nog niet wist, is dat de pistachenootjes daar overheerlijk zijn.
Een job bij de cel ontwikkelingsamenwerking aan de universiteit van Gent heeft zo duidelijk zijn voordelen. Jongeren die wij begeleiden in ons over-geadministreerd landje België, zijn ons dankbaar. Mijn collega's lieten me weten dat het binnenbrengen van bedankjes schering en inslag is. Dit deed me nadenken over ons Belgen. Ik moet met schaamrood op de kaken toegeven dat ik dit waarschijnlijk niet zou doen ... en er hoogstwaarschijnlijk zelfs niet aan zou denken. Deze stelling werd in de groep gegooid ... zelfde resultaat. Misschien dat ik deze terughoudende houding tegenover onze medemens toch maar eens zal aanpassen!
Ik mag me dus voorbereiden op een komende 6 maanden smullen ... en een paar extra kilo!
4-6 Chicken teights (boneless) cut into chunks 1 cup dried shitake mushrooms (soak in hot water for at least 30 min, use juice in chicken mix) 4 tablespoons soy sauce 4 tablespoon white miso paste 2 spring onions 2-3 cloves garlic 2 tablespoons fresh ginger 1 brocoli head cut into pieces 4 tablespoons mirin
=> Fry garlic and ginger until soft, add chicken and cook them => mix miso-paste, soy sauce, mirin together and set aside => Add miso paste mixture + mushrooms + juice with the chicken => Cook for a few minutes => Add brocoli and cook => Before serving, add the spring onion
Hier ga ik met -snif- gemengde gevoelens. Blij om iedereen terug te zien. Verdrietig om hier mensen achter te laten.
Nieuw-Zeeland, een land dat mij kon bekoren! Mijn ervaringen tijdens de laatste 3 maanden waren even contradictorisch en verrassend als het land zelf. Extatisch en rustig, blij en verdrietig, bevreemdend en herkenbaar, chaotisch en ordelijk, . . . Pruttelende modderpoelen, vulkanen, regen, regen, regen, wind, wind, wind, dolfijnen, skydiven, mosselen, gloeiwormen, Kauri-bomen, gletsjers, bergen, alle mogelijke kip-afgeleiden en ...
Kim, would you like to help us saturdayafternoon? It will only take a few hours, there's this charity-event and we’re helping out.
Of course I will, sounds like a very nice initiative!
Oh, it is! You can’t imagine how much satisfaction it gives you … and the gratitude you get from these children is just beyond words! They are so happy they only have to pay 1 dollar for a bar of chocolate!
((Wat kan een mens daar nu tegen in brengen? Arme kinderzieltjes die chocoladereepjes kunnen kopen voor 1 dollar of 0,40eurocent. De barmhartige samaritaan in mezelf werd stante pede wakker geschud. Op naar het goede doel en het redden van mijn onschuldige kinderziel!))
Op locatie. Chris, Amber, de zus van Chris en ik kregen ons plaats toegewezen achteraan in een grote sportzaal waar een lange tafel stond waar snoepgoed lag op uitgestald. En inderdaad, daar lagen de chocoladerepen te blinken! Vooraan stond een podium opgesteld waar circusartiesten de kinderen zouden entertainen.
5PM, het event begon. De deuren werden geopend en een hoop energetische kinderen met achter hen aanhollende ouders kwamen naar binnen gelopen.
En dan begon de drukte aan onze stand. Hier begon mijn roeping. Met een warme glimlach op het gelaat begroette ik mijn eerste klant. Spannend, dit is het eerste kinderzieltje die ik zal verblijden!
What’s for free???
(opm: er werden enkele dozen gratis appels uitgedeeld)
Euhm … just the apples sweetie. You can take one if you want! (nog altijd lachend)
Just the apples? But I want chocolate!
((Tot daar dus mijn blijde boodschap. Voor mij stond een etterje van een schop hoog die mij de les kwam spellen. Gratis chocolade, daar kwam hij voor en hij ging zijn zaak bepleiten tot het bittere einde.))
We have some chocolate, it’s only one dollar, isn’t that cool?
((Letterlijk vuur spuwden die kleine, zwarte, bijna satanische oogjes. Oh help, geen hemel voor mij. Zonder die blik van mij af te wenden, gaf hij mij een 1 dollar-stuk.))
- - - -
Can I have a chocolate-bar, please?
((Deze keer waren de oogjes van mijn klantje minder vijandig. Een met moeite over de tafel uitkomend jongetje, bood mij –jaaaa, vol dankbaarheid- een dollar aan.))
Here you go, enjoy!
((mijn hart wat sneller slaand!))
Where’s my change?
Huh … oh, no chance, honey
((F***********************))
WHY ??
Eh … because a bar of chocolate costs one dollar and you gave me a piece of 1, you see (zweet zweet)
((Daar waren de satanische oogjes weer. De jongeheer was er rotsvast van overtuigd dat ik hem er zwaar aan het opleggen was.))
