Zo gezegd, zo gedaan, deze ochtend hebben we volledig gratis een van de lekkerste eitjes gegeten die ik ooit heb binnen gespeeld. Ook heb ik nog wat contacten gesmeed voor mijn verbijf in Auckland, blijkbaar woont de zoon van onze aimabele barman daar. Spijt dat ik niet langer in deze contradictorische stad kan blijven …maar we moeten door, en wel naar een familielid van mij, Tom. Er stond een prachtige rit op het programma via de ‘Catlins’ … jammer genoeg is dit een beetje letterlijk en figuurlijk in het water gevallen: het heeft gegoten, gewaaid en al wat je wil.. en toch zagen we dat onder al die mist, fantastische dingen verstopt zaten: een fossiel bos, romantische watervallen zoals je ze alleen in de films vindt, ‘blowholes’, schitterende stranden, zeeleeuwkolonies, enz.
De buldozer was zelfs zo overtuigd van al deze pracht en praal dat ze onze skydive net iets intensiever wou overdoen: we hadden een boterhammeke gegeten op de top van een klif bij de zee, toen ze besloot het stuur over te nemen. En omdat de Yankee nooit half werk doet, zette ze de auto maar in D (bij nen automatiek betekent dit maw vooruit) ipv in R (wat dus achteruit betekend voor de leken en voor Jannicke). We hadden die prachtige landschappen dus bijna vanuit een andere positie bekeken (geen nood jicker, er volgt ook nog een post met alle auto-stoten die ik reeds heb uitgehaald … me dunkt, geen enkele is zo doortastend).
In de late namiddag kwamen we zonder kleerscheuren aan in Dunedin waar Tom en zijn schattig dochtertje, Eva, ons kwamen ophalen. Het werd een bijzonder gezellige avond met …. tararatara, pinguins spotten! Een baby-pinguintje op een halve meter van ons, om bij te smelten gewoonweg! Jammer genoeg geen foto’s, het was te donker … (ik kan jullie dus eigenlijk wijsmaken wat ik wil ;-)).
En dan eindelijk nog eens een gewoon bed om in te slapen …wat doet dat deugd!
De buldozer was zelfs zo overtuigd van al deze pracht en praal dat ze onze skydive net iets intensiever wou overdoen: we hadden een boterhammeke gegeten op de top van een klif bij de zee, toen ze besloot het stuur over te nemen. En omdat de Yankee nooit half werk doet, zette ze de auto maar in D (bij nen automatiek betekent dit maw vooruit) ipv in R (wat dus achteruit betekend voor de leken en voor Jannicke). We hadden die prachtige landschappen dus bijna vanuit een andere positie bekeken (geen nood jicker, er volgt ook nog een post met alle auto-stoten die ik reeds heb uitgehaald … me dunkt, geen enkele is zo doortastend).
In de late namiddag kwamen we zonder kleerscheuren aan in Dunedin waar Tom en zijn schattig dochtertje, Eva, ons kwamen ophalen. Het werd een bijzonder gezellige avond met …. tararatara, pinguins spotten! Een baby-pinguintje op een halve meter van ons, om bij te smelten gewoonweg! Jammer genoeg geen foto’s, het was te donker … (ik kan jullie dus eigenlijk wijsmaken wat ik wil ;-)).
En dan eindelijk nog eens een gewoon bed om in te slapen …wat doet dat deugd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten