Onze campingplaats van deze nacht was opnieuw een pareltje (doch muggenparadijs- de wc was zo degutant dat ik wat dieper het bos inging voor de primaire behoeften, dit gepaard gaand met grote schrik voor wat er met mijn edele achterkant zou gebeuren). De ochtend verliep zoals iedere andere ochtend, op het gemakske opstaan (de Yankee zal dit wellicht anders beleven aan het pijnlijke gekreun te horen), ontbijten en vertrekken. Toen ik de sleutel van onze trouwe voiture omdraaide, hoorde ik echter geluiden die een brave metgezel beter niet maakt… oh, help, platte batterij … en dit in the middle of nowhere: 10km gravel voor aan een –relatief- normaal baantje te raken was en uiteraard ook geen bereik met de gsm (dit was het geval voor de meeste andere boerengaten waar we overnacht hebben). Ik zag het scenario al voor mij, vooraleer we hier aan startkabels raken, heb ik iedere rotmug in dit bos geteld (en hopelijk ook geveld) . Tot onze grote verbazing had een van de andere kampeerders die dit hol van pluto gevonden hadden, er wel! Normaal zou deze klus meteen geklaard zijn, ware het niet dat onze auto over 2 batterijen beschikte … en o-zo-logisch zat onze primaire batterij onder de secundaire … je kan je voorstellen, vooraleer we dit Nieuw-Zeelands hersenspinseltje door hadden, waren we een uur verder! In tegenstelling tot wat de meeste lezertjes -enja Franksken, vooral gij- zouden denken, we hebben geen lichten of iets dergelijks laten branden, het was een technisch mankement waarvoor we naar de garage zijn mogen vliegen … hmm, het vertrouwen in auto’s hoort dus al even groot te zijn als het vertrouwen in hun alter ego, de venten!
Soit, eenmaal op route kwamen we op de eindbestemming van de dag, wat in feite een van de meest mottige locaties bleek te zijn waar we ooit zouden terecht komen in Nieuw-Zeeland: geen schoon uitzicht, lelijke Amerikaans-ogende straten en last but not least, lelijke venten… we zitten dan ook aan een van de meest zuidelijke punten van de wereld, wat kan je verwachten! Er stond ons dan maar niets anders te doen dan op internet gaan en het lokale zwembad verkennen (het was er immers het weer voor). Niettemin zijn we hier bijzonder verrast geweest op een manier die we nooit hadden kunnen vermoeden. ’s Avonds wouden we de ‘stress’ van de vandaag verjagen door eens lekker te gaan eten … en ik ben in een van de beste bars beland waar ik ooit geweest ben. Het eten was zó fijn en zó goedkoop dat het nauwelijks te vatten was. De beste mossels ter wereld zijn te vinden in een van de zuidelijkste steden ter wereld, zeg dat ik het gezegd heb! De uitbater bleek een bijzonder sympathieke peer te zijn met een boon voor Vlaanderen. Bij het afrekenen, zei ik al grappen, ‘diner was fantastic, do you have breakfast as well?’ … antwoord: ‘What do you like? Eggs?’ …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten