woensdag 4 maart

(jawel, we slaan een dag over, 3 maart heeft voor ons niet bestaan … konden we dat niet toegepast hebben op mamaake haren 50sten?)

06u05 (lokale tijd): aankomst in Auckland … pfft, mottige vlucht, onweer, luchtzakken + zee, zee, zee en nog eens zee onder ons … niet bemoedigend!

Op de luchthaven was het wel opnieuw dolle pret. Jannicke werd opnieuw (net als in Los Angeles) aangerand door de drugshond van dienst, gevolgd door een grondige analyse van de verboden goederen die zij het land probeerde insmokkelen (lees: haren van Jef). Er werd trouwens niet overdreven over de waakzame controles die de kiwi’s uitoefenen, verschillende grondige pasportcontroles en dan is er nog zoiets als de ‘ecological control’. Alle bagage moet nog eens door een detector en je werd nog eens ondervraagd over of je nu toch wel geen voeding en insecten het land wou inkrijgen. Ik dacht even dat ik zelf ook in de detector ging belanden.

Maar goed, we zijn er eindelijk geraakt! Het weertje was superzalig (en dat al om half 8 ’s ochtends). In het hotel in Auckland stonden we wel onder een figuurlijke koude douche, we mochten ons kamer nog niet in omdat we te vroeg waren … na 37u reizen smacht je anders wel naar een letterlijke koude douche en andere, geurloze kleren. Dan al maar wat in Auckland rondwandelen en (nog eens) een maaltijd nemen … man, we zijn echt volledig uit ons ritme!

onze jetlag-koppen inbegrepen

De kiwi’s zijn mannen van de kicks, dat zal al snel duidelijk worden. In de namiddag waren we van gedacht een onspannend zeiltochtje te doen: ‘Afternoon Koffie Sailing Cruise’. Zeg nu zelf, saaier kan het toch niet klinken? Het lijkt eerder een activiteit voor de bejaardenbond. Er was echter iets meer wind dan de begeleiders hadden voorzien en we werden daarom getrakteerd op een hevig tochtje (en ohja, ook op het knappe kontje van de stuurman) … op een gegeven moment kreeg ik Jannicke + 3 Amerikaanse deernes (inderdaad ….) op mij en dacht ik echt dat we gingen kapseizen (pffft, kon ik die lekkere stuurman niet op mij krijgen??). Even gekheid op een stokje: het was hallucinerend hoe schuin die boot ging.

de skyline van Auckland (keep in mind: de opvallende skytower)

Het dagje werd afgesloten in een gezellige Nieuw-Zeelandse pub.

Tenminste dat dachten we …

Wegens zware vermoeidheid, kroop het avontuurlijke koppel om 9u in bed (we hadden dan ook naar ons gevoel al 2 volledige nachten overgeslaan). Opeens werden we gewekt door helse muziek … even op de klok krijgen: 12u05 … euhm.. heel even dacht ik dat het al 12uur ’s middags de volgende dag was en de Nieuw-Zeelanders de sympathieke gewoonte hadden jetlag-mensen zo uit hun slaap te wekken .. nee dus, het was wel degelijk 12u ’s nachts … de muziek was zo luid dat ik –enigszins ontstemd- naar de lobby ben gelopen. Blijkbaar was er een discotheek naast onze kamer … veel excuses en de belofte de volgende nacht een andere kamer te krijgen … maar nu moest we ons plan trekken. Terug naar bed … na even toch in slaap gesukkeld met de volgende gedachte in het hoofd: damn, die kiwi’s hebben toch verstand van muziek, wat een schitterende mixen!